Murowana świątynia wzniesiona w latach 1748-1802. W latach 1892-1912 została dobudowana do niej dwukondygnacyjna wieża ze skromnym portalem, zwieńczona latarnią z cebulastym dachem hełmowym. Fundatorką świątyni była Ewa z Pruskich Zielonacka Niemojewska. Architektura kościoła reprezentuje połączenie stylów barokowego z klasycystycznym. W pierwszym z nich zostało wybudowane prezbiterium razem z kruchtą (1748 rok), z kolei wieża powstała w stylu klasycystycznym (1802 rok). Wnętrze świątyni jest dość przestronne. Znajduje się w nim bogato zdobiony barokowo-klasycystyczny ołtarz główny, architektoniczny, w kształcie arkady, gdzie zwielokrotnione archiwolty usytuowane są na przyściennym pilastrze oraz złoconych kolumnach.